Σε όλη τη διάρκεια της λογοτεχνικής σταδιοδρομίας του, ο Ντοστογιέφσκι γράφει πολυάριθμες νουβέλες και διηγήματα, μέσω των οποίων προσεγγίζει τα θέματα που θα αναπτύξει αργότερα στα μεγάλα μυθιστορήματα του.
`Ποιητής της οδύνης`, ο Ντοστογιέφσκι προβάλλει ακόμα και μέσα από τα πιο σύντομα έργα του ως ο συγγραφέας της απέχθειας, του ανείπωτου και της σιωπής, και το στοιχείο τούτο προσδίδει στο έργο του μια εκπληκτική διαχρονικότητα. Αυτή η κατάδυση στα έγκατα της συνείδησης πηγάζει από τη θέληση του να εκφράσει τη ζωή στο μεγαλύτερο δυνατό βάθος.
Ο ίδιος έγραφε για το έργο του: `Ενεργώ μέσω της ανάλυσης και όχι μέσω της σύνθεσης, με άλλα λόγια φθάνω στο βάθος και, μόλις βρεθώ μεταξύ των ατόμων, ερευνώ τα πάντα`. Ακριβώς γι` αυτόν το λόγο, τα μικρότερης έκτασης κείμενα του, που ξεκινούν από τις νατουραλιστικές περιγραφές της ζωής στην Αγία Πετρούπολη του 1840 και φθάνουν έως τη διατύπωση φιλοσοφικών απόψεων, καλύπτουν μια μεγάλη γκάμα λογοτεχνικών ειδών, κινούμενα με εκπληκτική δεξιοτεχνία πάνω στο λεπτό νήμα που χωρίζει τον κόσμο της πεζής πραγματικότητας από αυτόν της φαντασίας και του επιθυμητού.
Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται εννέα νουβέλες και διηγήματα του μεγάλου δημιουργού που γράφτηκαν την περίοδο 1846-1848.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]