`Δεν θα μιλήσω χρησιμοποιών όρους της τεχνοκριτικής, διότι δεν είμαι κριτικός, ούτε τρέφω συμπάθειες για την κριτική. Δεν θα μιλήσω ως αισθητικός, διότι η αισθητική είναι αντιποιητική, και, εκπορευομένη από τα εκλογικευτικά στοιχεία της διανοίας, αντί να οξύνη, ουσιαστικώς, αμβλύνει τις αισθήσεις. Δε θα μιλήσω ως φιλόσοφος ή κοινωνιολόγος, όπως είναι της μόδας να κάμνουν σήμερα άνθρωποι τελείως άσχετοι με αυτές τις ειδικευμένες επιστήμες, διότι η φιλοσοφία και η κοινωνιολογία όπως και η πολιτική είναι άσχετες με την ποίηση και τη ζωγραφική, όταν δεν είναι η ίδια η διενέργειά των πράξις ποιητική. Θα μιλήσω μόνον ως θαυμαστής του Νικολάου Εγγονοπούλου, του μεγάλου ημών ποιητού και ζωγράφου, για να του πλέξω το εγκώμιον και για να του ανταποδώσω με προβολές συναισθηματικής υφής τις βαθύτατα συγκλονιστικές συγκινήσεις που μας δίδει πάντοτε η ποίησίς του. Κοιτάξτε τον. [...]
[...] Νικόλαε Εγγονόπουλε, βράχε τραχύτατε του Ελμπασάν, και πράσινη απαλή δαντέλλα του Βοσπόρου, σε χαιρετώ αλβανιστί, με το δεξί μου χέρι εμπρός εις την καρδιά, και τη θερμή παλάμη μου απλωμένη παράλληλα στο οιονδήποτε χώμα που πατώ.`

Το κείμενο του Νικόλαος Εγγονόπουλος ή το θαύμα του Ελμπασάν και του Βοσπόρου πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό Τετράδιο, τεύχος 3, Δεκέμβριος 1945.
Η Διάλεξη για τον Νίκο Εγγονόπουλο δόθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1963 με αφορμή την Έκθεση Έργων του Νίκου Εγγονόπουλου, στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο (ΑΤΙ) από τις 6 έως τις 18 Φεβρουαρίου 1963. Στο τέλος της διάλεξης αυτής ο Ανδρέας Εμπειρίκος διάβασε το παραπάνω κείμενο-εγκώμιο του Τετραδίου. Ακολουθεί το κείμενο Αντιφώνησης από τον τιμώμενο ποιητή.
Η επιμέλεια των κειμένων έγινε από τον Γιώργη Γιατρομανωλάκη που υπογράφει και επίμετρο με τίτλο `Οι Άγγελοι στον Παράδεισο μιλούν ελληνικά`.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]