Το σύγγραμμα "Νέες μορφές διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης" αποτελεί μια μελέτη σχετικά με την ευρωπαϊκή πολιτική και ειδικότερα την ευρωπαϊκή διακυβέρνηση. Το έργο είναι πολύ επίκαιρο, καθώς επισημαίνει τα αιτήματα που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση στην τρέχουσα φάση της ενοποιητικής πορείας, προκειμένου να υπάρξει αντιστάθμιση στις μαζικές μεταβιβάσεις αρμοδιοτήτων από τα κράτη μέλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα σε πολιτικά ευαίσθητους τομείς, που επηρέασαν οι Συνθήκες του Μάαστριχτ και του Άμστερνταμ.
Στο βιβλίο συσχετίζονται με ιδιαίτερη επιτυχία οι παραδοσιακές με τις νέες μορφές διακυβέρνησης, τα παραδοσιακά με τα νέα εργαλεία διακυβέρνησης που εφαρμόζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και επισημαίνεται μετά από συστηματική περιπτωσιολογική μελέτη, ότι οι καινοτομίες της λεγόμενης Νέας Διακυβέρνησης κατέστησαν πιο ευέλικτες τις παραδοσιακές μορφές και εργαλεία διακυβέρνησης. Σε μια μόνο περίπτωση, αυτή της Ανοιχτής Μεθόδου Συντονισμού (ΑΜΣ), η καινοτομία απέβλεπε στην υπέρβαση θεσμικών περιορισμών προκειμένου να υλοποιηθούν οι στόχοι που τέθηκαν στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισσαβόνας ώστε να καταστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση η πιο ανταγωνιστική οικονομία γνώσης διεθνώς.
