Η γνώση συνιστά όλο και περισσότερο την καρδιά των κοινωνικών σχέσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι, στο σημερινό κύκλο των αγώνων, μια μεγάλη μερίδα των ακτιβιστών είναι φοιτητές, διανοητικοί εργάτες και όσοι δουλεύουν σε αστικές εργασίες υπηρεσιών - ό,τι ορισμένοι ονομάζουν γνωστικό πρεκαριάτο.
Για τις εξεγέρσεις στην Τυνησία και την Αίγυπτο, όπως και για τις εξεγέρσεις στην Ισπανία, την Ελλάδα, το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, δηλαδή τόσο για αυτές που χαρακτηρίζονται κατά πρώτο λόγο από τη διεκδίκηση της ελευθερίας, όσο και για εκείνες που επικεντρώνουν στη φτώχεια ή στην οικονομική εκμετάλλευση, αυτή είναι μια κοινή, στέρεα βάση.
Είναι πιθανόν, ακόμη και στο εγγύς μέλλον, να καταρρεύσει όλη η χρηματοοικονομική δομή. Ή να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και κουράγιο οι οφειλέτες, και να μην πληρώσουν τα χρέη τους. Ή οι άνθρωποι, μαζικά, να αρνηθούν την υπακοή στην εξουσία. Και τι θα κάνουμε τότε; Τι κοινωνία θα οικοδομήσουμε;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]