Το δοκίμιο τούτο για τον Μπέλα Μπάρτοκ ως εθνομουσικολόγο και για τη θέση της δημοτικής μουσικής στο έργο του στηρίζεται σε κείμενα του ίδιου του Μπάρτοκ, τα οποία έγιναν προσιτά σε δύο πρόσφατες συγκεντρωτικές εκδόσεις. Ο μεγάλος Ούγγρος συνθέτης υπήρξε συστηματικός συλλέκτης δημοτικών τραγουδιών στις δύο πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας, και κατόρθωσε να καταγράψει με φωνογράφο και γραμμόφωνο αλλά και να μεταγράψει στο πεντάγραμμο- οκτώ χιλιάδες (sic) ουγγρικά τραγούδια και σχεδόν άλλα τόσα τραγούδια και μελωδίες των εθνών της παλαιάς Αυστρουγγαρίας (κυρίως των Ρουμάνων, Σλοβάκων, και Ρουθηνών της Ουκρανίας), αλλά και άλλων λαών (Τούρκων και Αράβων). Η μελέτη της δημοτικής μουσικής τον οδήγησε στη διατύπωση μιας θεωρίας για την έντεχνη μουσική, που όχι μόνο ήταν η καλύτερη δυνατή απάντηση στον γερμανικό μοντερνισμό, αλλά και αποτέλεσε τη βάση της δημιουργίας (με τη συνεργασία του Ζόλταν Κόνταλυ) της Ουγγρικής μουσικής σχολής, όσο και ενός προσωπικού έργου που τον κατατάσσει στην πρώτη σειρά των μεγάλων συνθετών του εικοστού αιώνα. Την έκδοση αυτή συνοδεύει συμπαγής δίσκος διάρκειας 75` με παραδείγματα από τις ηχογραφήσεις του Μπάρτοκ και από συνθέσεις του βασισμένες στις λαϊκές αυτές πηγές του, κατά τους τρόπους που ο ίδιος υποδεικνύει με τα κείμενα του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]