Ένας καθολικής αποδοχής και διαχρονικής ισχύος ορισμός της μουσικής δεν έχει δοθεί έως τώρα- μέσα από τις εκάστοτε απόπειρες ορισμού και τις προκύπτουσες εκδοχές παρακολουθεί κανείς την εξέλιξη των αντιλήψεων για την ουσία και τη λειτουργία του φαινομένου που ονομάζεται μουσική.
Η λέξη μουσική έχει την ίδια ρίζα με τη λέξη μούσα, που προέρχεται από τη σύνδεση δύο λέξεων μονθ (= βουνό) και jα (=θεά). Στη δωρική διάλεκτο η λέξη "μούσα" απαντάται με τη μορφή "μώσα", που προέρχεται από το ρήμα "μω" (=ζητώ, ερευνώ). Οι Μούσες λατρεύονταν κυρίως στον Ελικώνα, από όπου πήραν και την ονομασία Ελικωνιάδες. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, η πρώτη Σίβυλλα είχε τραφεί από τις Μούσες. Οι Σίβυλλες πιστευόταν ότι εμπνέονταν από τον Απόλλωνα και γι` αυτό αποκτούσαν την ικανότητα να μαντεύουν τα μέλλοντα. Ο Απόλλωνας, ηγέτης των Μουσών (Απόλλων Μουσηγέτης), ήταν Θεός της μουσικής και της μαντικής. Ο Όμηρος, αναφερόμενος στις Μούσες γράφει: "Υμείς γαρ θεαί εστέ, πάρεστέ τε, ίστε τε πάντα"· η πανσοφία δηλαδή αποτελεί μία από τις κύριες ιδιότητες των Μουσών. Σύμφωνα με τον Ησίοδο ("Θεογονία"), οι Μούσες ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης. Όσον αφορά τον αριθμό τους, δεν έλειψαν οι τοπικές παραλλαγές: στη Λέσβο επτά, κατά τους Πυθαγόρειους οκτώ. [...] (από τη σελ. 15 του βιβλίου)
