Ας μιλήσουμε λοιπόν για Τέχνη, ας μιλήσουμε για ζωγραφική, ας μιλήσουμε για τις αισθητικές μορφές, δηλαδή για τη λυδία αυτή λίθο που διαφοροποιεί το καλλιτεχνικό από το εμπορικό αντικείμενο. Ας μιλήσουμε για την τεράστια παράδοση της Δυτικής εικονογραφίας, και μάλιστα ας δώσουμε έμφαση στην εξής οπτική γωνία: πώς βλέπει ένας Έλληνας ολόκληρο τον πολιτιστικό ορίζοντα με σημείο εκκίνησης αυτήν εδώ την εσχατιά της Βαλκανικής. Ας δούμε τη γοητευτική ιστορία της ζωγραφικής έχοντας στο νου μας ότι κι εμείς μετέχουμε έμμεσα ή άμεσα στην εξέλιξή της, καθορίζοντας τη στάση μας όχι μέσα από εισαγόμενα ερμηνευτικά σχήματα αλλά εξερευνώντας αυτόν τον κόσμο ισότιμα κι εξαρχής. Ας μιλήσουμε,τέλος, για έργα και για την υποβολή των εικόνων, χωρίς να παραδινόμαστε αμαχητί στις θεωρίες. Το κέρδος θαρρώ, θα είναι μεγάλο. Εξάλλου, όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο ιδιοφυής τυχοδιώκτης Βλάμενκ, στην Τέχνη οι θεωρίες έχουν την ίδια αξία που έχουν οι συνταγές στην ιατρική: για να τις πιστέψεις, πρέπει να `σαι άρρωστος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]