`...ιδιαίτερα στη πατρίδα μας, η πολλάκις εκφραζόμενη αγωνία και δυσφορία των επαγγελματιών ψυχικής υγείας αλλά και των χρηστών των υπηρεσιών υγείας από την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού να υλοποιήσει τις αναγκαίες πολιτικές υγείας που θα αναβαθμίζαν την υποβαθμισμένη παροχή ψυχιατρικών υπηρεσιών, παρά τα τεράστια κονδύλια που έχουν δοθεί στην υλοποίηση της λεγόμενης `ψυχιατρικής μεταρρύθμισης`, μας καλεί να αναλογιστούμε το ρόλο και την ευθύνη των κοινοτήτων στην υπόθεση αυτή. Απέναντι σε αυτή τη πραγματικότητα γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη να αναπτυχθούν πολιτικές υγείας που να βασίζονται στην αξιοποίηση των δράσεων αυτοβοήθειας που απορρέουν από την κοινότητα, δηλαδή των ίδιων των ατόμων που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες αλλά και γενικότερα των μη κυβερνητικών οργανώσεων που αποβλέπουν στην πραγματοποίηση των κοινωνικών ή άλλων θεμελιωδών δικαιωμάτων των `τρίτων` συμπολιτών τους. Η αξιοποίηση και αναβάθμιση των μορφών ενεργού αλληλεγγύης και αμοιβαιότητας που προσφέρονται από την κοινωνία των πολιτών οφείλει να αποτελέσει μια ακόμα μορφή δράσης για την υγεία, η οποία σε συνεργεία με το κράτος και την αγορά θα διαμορφώσει το αναγκαίο εκείνο κοινωνικό δίκτυο που θα μπορέσει να προσφέρει πραγματική και συνεχή στήριξη στο πάσχον άτομο. Κοινωνικά δίκτυα, συμμετοχή πολιτών, αμοιβαιότητα και υψηλά επίπεδα εμπιστοσύνης, αποτελούν όρους που συνδέονται και ορίζουν την έννοια του `κοινωνικού κεφαλαίου`, η οποία με τη σειρά της έχει συνδεθεί με την κοινωνία των πολιτών και την μεγαλύτερη προστασία της ψυχικής υγείας`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]