Η μελέτη αυτή εξετάζει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της πολιτικής ποίησης και αναφέρεται ειδικά στην ιδεολογική λειτουργία της κατά τη διάρκεια της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου (1944-1967). Η άποψη του R. Barthes ότι `η γραφή είναι ένα ενέργημα κοινωνικής αλληλεγγύης` αποτελεί πεδίο προβληματισμού της έρευνας. Και βάσει αυτού του κριτηρίου επιχειρείται μια ιστορική θεώρηση της μεταπολεμικής λογοτεχνικής παραγωγής. Η όλη εξέταση επικεντρώνεται στους ποιητές της `πρώτης μεταπολεμικής γενιάς` που εξέφρασαν μια πολιτική στάση με τη ζωή και τη γραφή τους, σε βαθμό τέτοιο ώστε οι βιοθεωρητικές αρχές να αναδεικνύονται σε κύριο προσδιορισμό της ποιητικής ηθικής τους.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
