Οι Μέρες στα δέντρα που αρχικά γράφτηκαν σαν μυθιστόρημα, είναι μια ανελέητη ενδοσκόπηση της ανθρώπινης ψυχής, που τα πιο κρυμμένα της αισθήματα είναι και τα πιο αληθινά, τα πιο καίρια για τη σωστή αντιμετώπιση του εαυτού μας και των τρίτων. Μια σχέση εξαρτημένη –μητέρα και γιος– σχέση επιφανειακά οικονομική, που ωστόσο έχει τις ρίζες της στο διαιωνιζόμενο και δυναστικό ομφάλιο λώρο· μια τέτοια άδικη και εξουθενωτική σχέση και δυο άνθρωποι καταδικασμένοι από την αρχή σε έναν ρόλο χωρίς εξελίξεις και πιθανότητες διαφυγής. Οι ήρωες σε ένα τέτοιο θέατρο είναι μια συνισταμένη λεπτομερειών από το άσπρο στο άσπρο. 

Στο La musica εκείνος και εκείνη, δυο συνηθισμένοι τύποι στην εμφάνιση,  συναντιούνται, τρία χρόνια μετά τον χωρισμό τους, να ολοκληρώσουν τις διαδικασίες του διαζυγίου τους. Παρόλο που ο καθένας τους έχει φτιάξει τη ζωή του, με νοσταλγία αναπλάθουν το παρελθόν τους αποκαλύπτωντας παρεξηγήσεις και προδοσίες.

ΕΚΕΙΝΟΣ: Δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Η αρχή και το τέλος είναι μπλεγμένα... τι μπορούμε να κάνουμε έτσι που εσύ κι εγώ... η ιστορία μας... να μη χαθεί.
ΕΚΕΙΝΗ: η απάντηση είναι... τίποτα... να μην κάνουμε τίποτα... να το παραδεχτούμε.
ΕΚΕΙΝΟΣ: Ας αφήσουμε την αγάπη να μεγαλώσει μυστικά, στο σκοτάδι.