[...] Η βιογραφία αυτή εμπεριέχει ήδη πολλά μυθοποιητικά στοιχεία.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι καμιά πηγή δεν μπορεί να εντοπιστεί με χρονολογική ακρίβεια. Ακόμη και `μανιώδεις` ερευνητές συνάντησαν κενά, που υπερπηδώνται μονάχα μέσα από ένα πλέγμα υποθέσεων. Έγιναν προσπάθειες οικειοποίησης του λογοτεχνικού πιστεύω του Γκαρσία Μάρκες, στον οποίο η πραγματικότητα δεν εξαντλείται στα εξωτερικά φαινόμενα, αλλά ενυπάρχει στη συνείδηση και τη μετάδοση (αυτής της πραγματικότητας) από τους ίδιους τους ανθρώπους. Λόγω ελλείψεως μαρτυριών, σημαντικότερη πηγή μας είναι ο ίδιος ο συγγραφέας - τα έργα του, οι δηλώσεις του σε άρθρα και οι συνεντεύξεις. Στο σημείο αυτό πρέπει κανείς να είναι προετοιμασμένος για εκπλήξεις. Οι αντιφάσεις λίγο ενοχλούν το συγγραφέα, ο οποίος αρέσκεται σε ανεκδοτικές, υπερβολικές περιγραφές. Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι τα λεγόμενά του θα πρέπει να αμφισβητούνται, μέσα τους όμως κρύβεται συχνά μια ποιητικά συμπυκνωμένη αλήθεια. Μέσα από ορισμένες δηλώσεις, εύκολα μαντεύει κανείς πως ο Μάρκες αρέσκεται να παραπλανά περίεργους δημοσιογράφους. Και κάποιες αντιφάσεις, σε σχέση με παλαιότερες δηλώσεις του συγγραφέα, είναι, ακριβώς, οι κινήσεις αντιπερισπασμού του για να διαλύει τις παγιωμένες εντυπώσεις (εδώ συμπεριλαμβάνεται και η προαναφερθείσα εκτίμησή του για τα Εκατό χρόνια μοναξιάς). Πάντως, στις προσωπικές μαρτυρίες του συγγραφέα δεν έχουμε να κάνουμε με μια συστηματικά στυλιζαρισμένη αυτοπαρουσίαση, γιατί πολλά γίνονται φανερά μέσα από τον αυθορμητισμό του ποιητή.
Εδώ και δέκα χρόνια ο Μάρκες δηλώνει πως θα γράψει τα απομνημονεύματά του· μια δήλωση που περιορίζει κάθε βιογράφο μέσα στα όρια του προσωρινού. Ελάχιστη παρηγοριά, η δήλωση του συγγραφέα πως θα πρόκειται για `πλαστά` απομνημονεύματα, μιας και η φαντασία θα πρέπει να έχει κι αυτή τη θέση που της αρμόζει, ακόμα και μέσα από την καταγραφή της αλήθειας.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]