«Λογοτεχνία και παιδεία» είναι μια σύζευξη μάλλον πλεοναστική, αφού μέσα στην έννοια της λογοτεχνίας υπάρχει όχι μόνο σπερματικά αλλά συνειδητά και αναγκαία το παιδευτικό, με την ευρύτερη σημασία του όρου, στοιχείο. Ακριβώς αυτήν τη διάσταση θέλει να τονίσει και η σύζευξη, που επιπλέον δηλώνει ότι ο συγγραφέας των κειμένων, που περιέχονται σ` αυτό το βιβλίο, αντικρίζει το θέμα της λογοτεχνίας από την παιδευτική περισσότερο οπτική γωνία. Δεν κάνει λογοτεχνική κριτική αλλά επιμένει στην προβολή του λογοτεχνικού έργου ως μορφωτικού αγαθού και άρα στην καλύτερη αξιοποίησή του μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία, με στόχο τη διερεύνηση και την εμβάθυνση της αισθητικής λειτουργίας. Από την άποψη αυτή τα κείμενα δεν απευθύνονται σε έναν κύκλο μυημένων ή σε ένα εξειδικευμένο αναγνωστικό κοινό αλλά σε φιλολόγους και άλλους, που αντιμετωπίζουν, περισσότερο ή λιγότερο, άμεσα το πρόβλημα της επαφής -με πρόσωπα, με θέματα, με έργα, με ρεύματα- και το πρόβλημα της ερμηνείας, της ανάγνωσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]