Η κατ` ιδίαν συνάντηση του Μπωλ με τον Μακάριο, πάντα όπως την περιγράφει ο ίδιος ο Μπωλ, τελείωσε με τον Μακάριο να του λέει, με τον συνήθη, περίεργα παιγνιδιάρικο τρόπο του: «Σας συμπάθησα, κύριε Υπουργέ, μιλάτε ευθέως και το σέβομαι αυτό. Κρίμα που δεν έτυχε να συναντηθούμε υπό καλύτερες συνθήκες. Θα μπορούσε να γινόμασταν φίλοι». Ακολούθησε μικρή παύση αμηχανίας από τον Μπωλ, και ο Μακάριος συνέχισε: «Μιλήσαμε για πολλά πράγματα και ήμασταν ειλικρινείς ο ένας με τον άλλο. Θα πρέπει να το πω, νομίζω, ότι μεταξύ μας αναπτύχθηκε μια σημαντική, βαθύτερη σχέση. Υπάρχει, πάντως, κάτι που θα ήθελα να σας ερωτήσω και δεν ξέρω αν πρέπει να το κάμω ή όχι, άλλα θα το κάμω. Πιστεύετε ότι θα πρέπει να με σκοτώσουν οι Τούρκοι ή οι Έλληνες;... Καλύτερα οι Έλληνες, δεν νομίζετε;».
Υπάρχουν κάποιοι που μαρτυρούν ότι ο Μακάριος ήταν και μάγος! Ότι τον είδαν να κάμνει πιάτα με φαγητό ν` απογειώνονται και να προσγειώνονται μόνα τους. Μπορεί να ήταν και προφήτης! Και να είχε προφητέψει, ή απλώς μαντέψει, ότι κάποια μέρα ο Μπωλ (σε δυο-τρεις μήνες) θα του πρόσφερε, αβρόχοις ποσί, την Ένωση στο πιάτο κι αυτός θα έλεγε «όχι»! Μόνο έτσι θα εξηγιόταν το «καλύτερα οι Έλληνες»! Αλλά, από την άλλη, λαμβάνοντας υπόψη και τη μεγάλη έκπληξη του Ντάνκαν Σαντς, που ήξερε τόσο καλά τη μόνιμα διχοτομική πολιτική της Βρετανίας, ποιος μπορεί ν` αποκλείσει ότι από τότε, σε εκείνη την καθόλα «κατ` ιδίαν» συνάντηση του Φλεβάρη, δεν είχε ήδη απορρίψει την Ένωση ο Μακάριος για να περιμένει θάνατο από τους Έλληνες παρά από τους Τούρκους; Εμβρόντητος, πάντως, ο Μπωλ, απάντησε: «Συμφωνώ ότι μιλήσαμε μεταξύ μας ειλικρινά για πολλά πράγματα κι ότι δημιουργήθηκε μια σχέση. Αλλά γι` αυτό που μόλις με ρωτήσατε, Μακαριότατε, μόνο εσείς μπορείτε να ξέρετε!».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]