`Ακούτε Δύση Ανατολή
στην Κύπρο κλαίει ένα πουλί
ακούτε Νότε και Βοριά
στην Κύπρο κλαίει η Λευτεριά`.
Ο ποιητής όμως δεν ξεχνάει τον φυλακισμένο, εξορισμένο και παλουκωμένο λαό της Εθνικής Αντίστασης, δεν ξεχνάει και τη μαρτυρική Κύπρο μας, τότε με τους Χάρτινγκ, τους σκύλους, τις κρεμάλες, τους φόνους από αγνώστους... Με τους ήρωες και τους μάρτυρες, από τον Αυξεντίου και τον Καραολή, ως τον Ισαάκ και τον Σολωμού που θρηνούμε σήμερα.
Πώς ο Καραγκιόζης ναυαγισμένος στο νησί της Αφροδίτης με όλον το θίασο, αναλαβαίνει μυστική πατριωτική αποστολή. Πώς στην πορεία προς την αποστολή του πέφτει απάνω στον Χατζηαβάτη, που `χει αναλάβει από τον Πασά άλλη προδοτική αποστολή... Πώς ο Χατζηαβάτης παίρνοντας για Άγγλο τον αγγλοφορεμένο Καραγκιόζη του φανερώνει το μυστικό και πώς ο Καραγκιόζης τον τρομοκρατεί με τα... αγγλικά του: `Τσόρτσιλ, Μόρττσιλ! Τραβιέν μπροστιέν Φορτοσιέν μπόμπα, γες, γες, ντουφέκι. Στασιέν καβαλισιέν...`. Πώς μέσα από κωμικότατα επεισόδια φέρνει σε πέρας την αποστολή του και γίνεται ο ήρωας της ημέρας και πώς όλοι οι πατριώτες τραγουδάνε:
`Φύσα αγέρα, φύσα αγέρα
να μας πας στην Κύπρο πέρα`.
Ο αναγνώστης και μάλιστα ο ακροατής το χαίρεται στη σκηνή. `Ο Καραγκιόζης στην Κύπρο`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]