Μετά τη Συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) η δυναμική γενέσεως του Ανατολικού Ζητήματος τέθηκε σε κίνηση. Επιταχύνθηκε με τις Συνθήκες του Ιασίου (1792) και του Βουκουρεστίου (1812). Με την πρώτη, η τσαρική Ρωσία έφθασε στον ποταμό Δνείστερο, στα όρια δηλαδή των ρουμανικών χωρών, εκτοπίζοντας τους Οθωμανούς από το σύνολο της βόρειας ακτής του Ευξείνου Πόντου. Με τη δεύτερη, μετακίνησε το σύνορο δυτικότερα, στον Προύθο, αποσπώντας έτσι τη Βεσσαραβία, συστατικό, μέχρι τότε, τμήμα της υπό οθωμανική επικυριαρχία ηγεμονίας της Μολδαβίας. (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
