Αποτολμώ να αναδημοσιεύσω αυτά τα `παλαιών ημερών` κείμενα, τα δύο πρώτα εκ των οποίων προκάλεσαν την αντίδραση του πανεπιστημιακού φιλόλογου Γ.Π. Σαββίδη, επιμελητή της δεύτερης -μετά τριάντα έτη από την πρώτη- έκδοσης των `Ευρισκομένων ποιημάτων και πεζών` του Κ. Γ. Καρυωτάκη, το 1968, της οποίας η αξιοπιστία ήταν αδιαμφισβήτητη, καθώς οι συγγενείς του ποιητή έστερξαν, εκτός των άλλων, να δείξουν ακέραιο το ύστερο γράμμα του αυτόχειρα, χωρίς όμως να επιτρέψουν να δημοσιευθούν δύο κρίσιμα σημεία του, φοβούμενοι τις παρανοήσεις -λογική πρόνοια, όπως βρίσκω, καθώς η μεταγενέστερη αποκάλυψή τους, η κρυπτικής μορφής διατύπωση του ενός εξ αυτών σημείου, ξύπνησε τις επιθυμίες -χωρίς να είναι γνωστά τα υπονοούμενα- να διατυπωθούν αποκρυπτογραφήσεις ευφάνταστες που να εκληφθούν ως αδιαφιλονίκητες. Η συγκέντρωση των έξι κειμένων μου, που ήταν διάσπαρτα σε διάφορα έντυπα λίγο ή πολύ απροσπέλαστα σήμερα, δεν έχει την έννοια αποκατάστασης της άποψης μου -δεν το έκανα όταν έπρεπε και δεν επιχείρησα να απαντήσω αμέσως· αρχή που ανέκαθεν τηρώ- στις αιτιάσεις που φιλοξενούνται στον από το 1972 (και τις έπειτα ανατυπώσεις) τόμο `Κ. Γ. Καρυωτάκης, Ποιήματα και Πεζά`, πρόλογος και επιμέλεια Γ.Π. Σαββίδη, ώστε τουλάχιστον να φανεί ότι δεν υποστήριζα μόνο όσα μου καταμαρτυρούσε ο επιμελητής, ή τουλάχιστον όχι έτσι όπως ερμήνευε τα αποσπάσματα που παρέθετε. Το επιχείρησα ψυχραιμότερα επτά χρόνια αργότερα και ο Γ. Π. Σαββίδης, καταχώριζε, από την 5η ανατύπωση και μετά, το νέο μου κείμενο, στο υποκεφάλαιο `Κρίσεις για τον Καρυωτάκη και το έργο του` (σ. 268-278) του υπ` όψιν τόμου του 1972. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]