Η εξέλιξη ενός πολιτιστικού φαινομένου και ειδικά ενός φαινομένου με κοινωνική απήχηση, όπως αυτή του κινηματογράφου, δεν είναι ανεξάρτητη από την πολιτική, και κοινωνική ιστορία του τόπου που το φιλοξενεί· από την υπόλοιπη πνευματική ζωή, καθώς και από την παγκόσμια θέση του εν λόγω φαινομένου στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Το αντικείμενο που πραγματεύεται αυτό το έργο, ο «Ελληνικός Κινηματογράφος», είναι συνάρτηση, παράλληλα και δεσμώτης των δύο συνθετικών του. Πρώτον: είναι «ελληνικός»· οπότε, δέχτηκε την επίδραση του ιστορικού χώρου - και την ανταπέδωσε - που ονομάζεται Ελλάδα, Greece (για τους έξω), ψωροκώσταινα, ρωμέικο, με όλη τη λίγο-πολύ «ένδοξη», μα όχι σπάνια αλλοπρόσαλλη στους τελευταίους δύο αιώνες, Ιστορία του χώρου. Δεύτερον· είναι «κινηματογράφος»· ένα συνθετικό που σηματοδοτεί ξενόφερτο πολιτιστικό, μα προπάντων βιομηχανικό μήνυμα, με προέλευση τις προηγμένες σε υποδομή για να δεχτούν και να υποστηρίξουν τέτοια μηνύματα, χώρες της Ευρώπης και την Αμερική.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]