(. . .) Η επιτυχία του Γεωργίου Ostrogorsky συνδυάζεται χρονικά με τη μεγάλη ανάπτυξη των βυζαντινών σπουδών γενικά. Εγκαταλελειμμένος και κατά κάποιο τρόπο ακατανόητος ο κλάδος αυτός της μεσαιωνικής ιστορίας βρήκε τη θέση που του ανήκε στην ιστορική επιστήμη μόλις στο δεύτερο μισό του αιώνα μας. Παρουσιάζοντας την κοσμοϊστορική σημασία του Βυζαντίου, αποκαλύπτοντας τις ιδιομορφίες της κοινωνίας του και της ιδεολογίας του, φωτίζοντας τον ρόλο του στη ζωή των νοτιοσλαβικών λαών, το έργο του Γεωργίου Ostrogorsky, και ιδιαίτερα η Ιστορία του, επέδρασε καθοριστικά στην εικόνα που διαμόρφωσε ο σημερινός κόσμος για το Βυζάντιο και στη διάδοση του ενδιαφέροντος για το βυζαντινό «φαινόμενο» ευρύτερα και σε όλες τις τάξεις. Αυτό είναι ιδιαίτερα αισθητό στη Γιουγκοσλαβία, όπου με την πενηντάχρονη σχεδόν παρουσία του, ως καθηγητή, οργανωτή και καθοδηγητή της επιστημονικής έρευνας και επόπτη των εκδόσεων του Ινστιτούτου, συνδέθηκε στενά με την εθνική ιστορία και την ιστορία της τέχνης του μεσαίωνα, ανοίγοντας πλατιά την πόρτα στη διεθνή ανταλλαγή σκέψεων και ενσωματώνοντας τη σερβική ιστοριογραφία στην παγκόσμια επιστήμη.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]