Αν ο ανθρώπινος εγκέφαλος για την ψυχανάλυση είναι μια μηχανή ονείρων, τότε ένα ζήτημα προς διερεύνηση είναι οι δυσκολίες που παρουσιάζονται όταν ο ψυχαναλυτικός λόγος έρχεται αντιμέτωπος με κάτι που επίσης, εκ πρώτης όψεως, είναι ακριβώς αυτό: την τηλεόραση. Το βιβλίο αυτό στηρίζεται στην πεποίθηση του συγγραφέα ότι η συστηματική ερευνητική προσέγγιση της σύγχρονης ιδεολογίας ακολουθεί κατ` ανάγκην τη μεθοδολογική ατραπό της ανάλυσης λόγου. Η επιλογή του τηλεοπτικού (κινηματογραφικού) λόγου και η αντιπαραβολή του με την αφηγηματική λογοτεχνία, ως προς τις πιθανές ψυχαναλυτικές συνιστώσες και των δύο, δεν είναι παρά μια συγκεκριμενοποίηση αυτής ακριβώς της ερευνητικής κατεύθυνσης.
Τα δύο μέρη του βιβλίου -γενικό θεωρητικό και αναλυτικό- βαδίζουν σε παράλληλες προβληματικές: τα γενικά θεωρητικά ζητήματα που ανακύπτουν κατά την ανάλυση της Δασκάλας με τα χρυσά μάτια και της τηλεοπτικής της διασκευής έχουν ήδη αποτελέσει αντικείμενο εκτεταμένης επεξεργασίας κατά το Πρώτο Μέρος. Χωρίς να προαπαιτείται η θέαση της συγκεκριμένης τηλεοπτικής σειράς, στο Δεύτερο Μέρος ο αναγνώστης καλείται να προβληματιστεί σε σχέση με μια ανάλυση που φιλοδοξεί να συμβάλει στη γενικότερη χαρτογράφηση της σύγχρονης ελληνικής ιδεολογίας.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]