Ήρωας-υπερασπιστής του κοινωνικού ανθρώπου του Μεσαίωνα, του Άγγλου υπηκόου εδώ, σύμφωνα με τον `μύθο` του βιβλίου, και ο ιππότης Ιβανόης, καθώς και ο βασιλιάς Ριχάρδος Α` ο επονομαζόμενος Λεοντόκαρδος, και άλλοι ιππότες εκείνου του καιρού, εναντίον άλλων καταπιεστών ευγενών και φυσικά, εκτός από υπερασπιστής των συμφερόντων των `παρανόμων` του δάσους του Σέργουντ ήταν και προστάτης της ζωής και της τιμής των παρθένων και των κυριών που απειλούνταν από τους αυθαίρετους έρωτες αυτών των `άλλων` ευγενών.
Ο αναγνώστης του `Ιβανόη` γοητεύεται καταρχήν από τον τρόπο αφήγησης αυτής της περιπέτειας· ο Σκοτ έχει ξεφύγει από τη μονοτονία του αφηγηματικού μουρμουρητού των ως τότε οιονεί ιστορικών μυθιστορημάτων και τις υπερβολές ως προς τις δυνατότητες των ιπποτών-ηρώων τους, υιοθετώντας την `καθημερινή κουβέντα`, θα μπορούσαμε να πούμε, μεταξύ των προσώπων, και την `ιστορική περιγραφή` κατά την ιστόρηση περιστατικών, τόπων και χαραχτήρων - που σημαίνει, ρεαλιστική απεικόνιση των συμβαινόντων χωρίς παρεμβάσεις εικασιών ή πιθανολογούμενων γεγονότων.
Όλος ο μύθος του `Ιβανόη` εξελίσσεται τον δωδέκατο αιώνα, και είναι μια άλλη, προγενέστερη αυτή, εκδοχή του Ρομπέν των Δασών γιατί, και σ` αυτήν την περίπτωση ο Σκοτ ετεροχρονίζει τον θρύλο του λαϊκού ήρωα, τοποθετώντας τον στον καιρό του Λεοντόκαρδου. Ως γνωστόν όμως, οι αυθεντικές μπαλάντες με ήρωα τον Ρομπέν των Δασών απηχούν τις προσδοκίες του λαού της Βόρειας Αγγλίας κατά την ταραγμένη περίοδο των εξεγέρσεων των βαρόνων, όταν η δυσαρέσκεια των χωρικών κορυφώθηκε με την Αγροτική Εξέγερση του 1381. Ο Ρομπέν των Δασών ήταν ήρωας του λαού όπως ο βασιλιάς Αρθούρος ήταν ήρωας των ευγενών. [...]