Η προσέγγιση των έργων τέχνης και των αρχαιολογικών αντικειμένων αποτελούσε τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα προνόμιο αφ` ενός των αρχαιολόγων και των ιστορικών της τέχνης και αφ` ετέρου των συντηρητών.
Η εποχή όμως του `μοναχικού` αρχαιολόγου και του εμπειρικού συντηρητή δεν υπάρχει πια. Τα ερωτηματικά και οι προβληματισμοί, που η αισθητική-στυλιστική ανάλυση και η αρχαιολογική έρευνα φέρνουν στο φως και τα κάθε είδους προβλήματα φθορών, επεμβάσεων και αλλοιώσεων, που τα αντικείμενα τέχνης παρουσιάζουν στην πορεία τους μέσα στο χρόνο, μπορούν σήμερα να βρουν μιαν απάντηση μέσα από τη χρήση φυσικοχημικών μεθόδων προσανατολισμένων στην μελέτη των υλικών και της τεχνικής κατασκευής των έργων τέχνης και των αρχαιολογικών αντικειμένων.
Η αγάπη προς τα μνημεία του πολιτιστικού μας παρελθόντος συνδέεται άμεσα με την υποχρέωση της προστασίας και η προστασία γίνεται αποτελεσματική με την προηγούμενη απόκτηση ολοκληρωμένης γνώσης. Ωστόσο, η απόκτηση της ολοκληρωμένης γνώσης είναι πρακτικά αδύνατο να προέλθει μέσα από το γνωστικό αντικείμενο μιας και μόνης επιστήμης, όπως είναι η αρχαιολογία, ή η ιστορία της τέχνης, δεδομένου ότι για την έρευνα των υλικών και της κατασκευαστικής τεχνολογίας είναι απαραίτητη η συνεισφορά εξειδικευμένων γνώσεων και παρατηρήσεων από άλλες επιστήμες όπως είναι η φυσική, η χημεία, η φυσικοχημεία, η αρχιτεκτονική, η γεωλογία και η ηλεκτρονική. Δεν είναι επιτρεπτό να αγνοήσουμε τις καταπληκτικές δυνατότητες, που προσφέρουν σήμερα οι φυσικές μέθοδοι ανάλυσης, η συμβολή των οποίων στην έρευνα αποθαρρύνει πρακτικά κάθε προσπάθεια παραπλάνησης της αλήθειας ή αποκαλύπτει τα διαδοχικά στάδια της δημιουργίας. Πώς θα ήταν δυνατό να μην υιοθετήσουμε τις νεώτερες μεθόδους της προστασίας, προϊόντα συστηματικής φυσικοχημικής έρευνας των υλικών και της τεχνολογίας;
Πώς θα ήταν παραδεκτό τέλος, να παραβλέψουμε πληροφορίες από το χώρο των θετικών επιστημών, ικανές να συμπληρώσουν με νέα στοιχεία την αρχαιολογική έρευνα; Τα νέα αυτά στοιχεία δίνουν τη δυνατότητα να επιτύχουμε μια καινούργια και ελκυστική προσέγγιση της ερευνητικής μεθοδολογίας, συμπληρωματική της γενικότερης θεώρησης που μέχρι σήμερα η αρχαιολογική έρευνα αποδέχεται.
Ο σκοπός της έκδοσης αυτής είναι να ευαισθητοποιήσει τον αναγνώστη στην τεράστια σημασία, που έχει η χρήση των φυσικοχημικών διαγνωστικών μεθόδων για την απόκτηση ολοκληρωμένης γνώσης και την επιτυχή επιλογή των τεχνικών συντήρησης των έργων τέχνης και των αρχαιολογικών αντικειμένων. Συγχρόνως όμως, θέλει να καταδείξει στον συντηρητή και τον αρχαιολόγο τον πλούτο των επιστημονικών εργαλείων και γνώσεων, που μπορούν να του προσφέρουν επιστήμες άλλες εκτός από την δική του. [...] Ιανουάριος 1993, Οι συγγραφείς Αθηνά Αλεξοπούλου-Αγοράνου, Γιάννης Χρυσουλάκης
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
