Στην παρούσα μελέτη εξετάζονται διάφορες θεσμικές και λειτουργικές όψεις της εκπαίδευσης που ανέπτυξαν οι ελληνικές ορθόδοξες κοινότητες της οθωμανικής επικράτειας κατά την περίοδο των οθωμανικών μεταρρυθμίσεων Τανζιμάτ έως το 1908. Παρουσιάζεται το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την ελληνική εκπαίδευση, τίθενται υπό διερεύνηση τα βασικά θεσμικά χαρακτηριστικά της ελληνικής εκπαίδευσης, όπως αυτά καθορίστηκαν από την εκκλησιαστική διοίκηση του μιλλέτ, και εξετάζονται οι φορείς που δραστηριοποιούνται στη διοίκηση και οργάνωση του σχολικού δικτύου. Παράλληλα, μελετώνται ειδικές παράμετροι που σχετίζονται με τη διαμόρφωση των αντιλήψεων για το ρόλο και τη σημασία της εκπαίδευσης, τη διάθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, τη σύνταξη και την επιλογή σχολικών προγραμμάτων, την έγκριση και προώθηση σχολικών βιβλίων, την κατάρτιση και επιλογή του εκπαιδευτικού προσωπικού, τη χρηματοδότηση του σχολικού δικτύου.