Ο ήρωας του βιβλίου υπογράφει με το ψευδώνυμο της παρανομίας «Λουί». Ο κατά κόσμον Ανδρέας Ρηγόπουλος γεννήθηκε έξω από την Πάτρα, στο καράβι που διέσωζε τους δικούς του, την ημέρα που ξέσπασε η επανάσταση του 1821. Αυτοκτόνησε πέφτοντας στο Αιγαίο το 1889, ακριβώς 100 χρόνια μετά τη Γαλλική Επανάσταση και λίγο πριν το τέλος του 19ου αιώνα. Η διάψευση των επαναστατικών οραμάτων, το τέλος του ρομαντισμού, η μελαγχολία και η αγωνία για τον άγνωστο επόμενο αιώνα, ο διχασμός ανάμεσα στη ζωή του συνωμότη και του ερωτευμένου, η παραδοσιακή και η σύγχρονη μορφή των επαναστάσεων, αναπτύσσονται στο μυθιστόρημα με τη μορφή ημερολογιακών επιστολών, γραμμένων από τον Ανδρέα Ρηγόπουλο, κατά τις τελευταίες μέρες της ζωής του, προς μια γυναίκα με το όνομα Λουίζα. Αυτή οδηγεί και το μυθιστόρημα στην έξοδό του με το μονόλογο των τελευταίων σελίδων, όπου αποκρυπτογραφείται και η λέξη του Δάντη Maremma, μεταγραμμένη λάθος από τον Α. Ρηγόπουλο λίγο πριν χαθεί. Ο Ανδρέας Ρηγόπουλος, δημόσιος ρήτωρ, πολιτικός στοχαστής, εκδότης ανεύρετης εφημερίδας, συγγραφέας δύο θεατρικών έργων και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος, ανήκει στους πρώιμους ριζοσπάστες και στους εκπροσώπους του ρομαντισμού στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα στους διανοητές μιας ακμαίας άλλοτε Πάτρας, που βρήκαν το δικό τους τόνο, συνδέοντας τη φθίνουσα επτανησιακή παράδοση με το πνεύμα των Αθηνών. Οι σπουδές του στην Ιταλία και η καταφυγή του εκεί ως αντιοθωνικού πολιτικού πρόσφυγα, οι σχέσεις του με τους Ευρωπαίους λόγιους -τον Βίκτωρα Ουγκώ, τον Έντγκαρ Κινέ κ.α-, η συμμετοχή του σε διεθνή επαναστατικά σχήματα καθώς και τα μεγάλα ταξίδια του -έφτασε μέχρι την Αμερική- του πρόσφεραν διαρκή και γόνιμη σχέση με τη Δύση. Στη σκιά της οραματίστηκε Ευρωπαϊκές και Βαλκανικές Ομοσπονδίες, εθνικές και κοινωνικές επαναστάσεις, την παλιά και τη σύγχρονή του Ελλάδα. Σ’ αυτά τα οράματα αφιέρωσε την παραδειγματική ζωή του ο πατρινός ευπατρίδης.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]