Το "Ημερολόγιο 2008" που μου πρότειναν οι εκδόσεις Δρεπανιά το είδα σαν μία ακόμα ευκαιρία να γνωρίσουμε, και ίσως να σώσουμε, τα πολύτιμα αλλά περιφρονημένα ελληνικά ζώα, αυτά που είναι ένας θησαυρός μες στο σπίτι μας κι ωστόσο δεν το ξέρουμε. Μια προηγούμενη ευκαιρία είχα το 1996 (τότε δε γνώριζα το παραμικρό για το θέμα) με ένα ρεπορτάζ, το οποίο στη συνέχεια με οδήγησε στην περιπέτεια συγγραφής του βιβλίου "Τα ελληνικά ζώα χάνονται".

Επειδή οι περισσότεροι από μας αγνοούμε κάποια αυτονόητα, για τα οποία κανένας κρατικός φορέας δε φρόντισε να μας ενημερώσει, ως όφειλε, σημειώνουμε εδώ ότι η αξία των αυτοχθόνων ζώων όλης της γης είναι τεράστια: `Οπως είναι γνωστό, η φύση χρειάζεται διαδικασίες εκατοντάδων ή και χιλιάδων χρόνων ώστε να δημιουργήσει έναν οργανισμό που θα είναι απολύτως προσαρμοσμένος, ανθεκτικός και κατάλληλος για τη συγκεκριμένη περιοχή στην οποία ζει, να δημιουργήσει δηλαδή αυτόχθονα ζώα.

Στην Ελλάδα τα αυτόχθονα ζώα έχουν επιπλέον μεγάλη ιστορική αξία, αφού πολλά είναι αρχέγονα και αναφέρονται σε αρχαία συγγράμματα, γεγονός που τα κάνει κατάλληλα και για οικοτουριστική αξιοποίηση. Τα αγροτικά έχουν μία ακόμα αξία, γιατί, σε αντίθεση με τα εισαγόμενα, μπορούν να μας προσφέρουν προϊόντα ΠΟΠ, βιολογικά κλπ., δηλαδή το είδος ακριβώς που, όπως όλα δείχνουν, θα είναι περιζήτητο στο μέλλον. Εδώ να σημειώσουμε ότι οι καταστροφικές φετινές πυρκαγιές κάνουν ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη να είμαστε πολύ προσεκτικοί, ώστε το χαμένο ζωικό κεφάλαιο να μην αντικατασταθεί από ξένα είδη. Κάτι τέτοιο θα έφερνε την Ελλάδα σε μειονεκτική θέση απέναντι στις ευρωπαϊκές χώρες, αφού θα χαθεί η δυνατότητα παραγωγής ποιοτικών προϊόντων, για τα οποία απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη αυτοχθόνων ζώων. [...]

(από τον πρόλογο της Κατερίνας Πλασσαρά)