Όταν ένας σοφός, όπως ο Πλωτίνος, δηλώνει: «Οι λόγοι μου δεν παρουσιάζουν τίποτε το νεώτερο, δεν είναι σημερινοί, έχουν ήδη εκφρασθεί από καιρό, χωρίς να έχουν τελείως αναπτυχθεί. Όσα γράφω σήμερα δεν είναι παρά εξηγήσεις παλαιών λόγων», τότε η ευθύνη για κάποιον ερασιτέχνη, όπως ο γράφων, να καταγράψει το μεγαλείο και το εύρος της σκέψης των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, είναι αλήθεια πολύ μεγάλη. Η παρούσα μελέτη προσδοκά να δώσει το ερέθισμα στον αναζητητή, να μελετήσει εκτενέστερα την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, σε μία εποχή που όλα είναι συγκεχυμένα. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι διαχρονικές αξίες των προγόνων μας αποδεικνύονται πολύτιμοι αρωγοί στο όραμα μιας καλύτερης κοινωνίας και ενός καλύτερου κόσμου. Στόχος μου ήταν η όσο δυνατόν απλούστερη εισαγωγή στην αρχαιοελληνική φιλοσοφία και Θεολογία, αλλά και η επίδρασή της στην διαμόρφωση του Χριστιανισμού. Κάτι που τελικά αποδείχθηκε στην πράξη δύσκολο, μιας και η ενασχόληση με την φιλοσοφία και την Θεολογία μοιάζει με την άσκηση του σώματος. Όσο περισσότερο το ασκείς, τόσο περισσότερες αντοχές αποκτά. Έτσι και στη φιλοσοφία, όσο περισσότερο εμβαθύνει κάποιος, τόσο οδηγείται στην αναζήτηση και κατανόηση πιο περίπλοκων και «αφηρημένων» εννοιών.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]