Η τηλεόραση έχει αλλάξει, αλλά όχι μόνο αυτή. Το κοινό της, δηλαδή εμείς, έχει αλλάξει επίσης. Δεν αντιμετωπίζουμε την τηλεόραση όπως στο παρελθόν. Δεν βλέπουμε πια τηλεόραση με προσήλωση όπως παλαιότερα. Δεν αντέχουμε να δούμε διαφημίσεις παραπάνω από ένα λεπτό. Αλλάζουμε κανάλι όταν το πρόγραμμα που παρακολουθούμε δεν προκαλεί το ενδιαφέρον μας. Ακόμα και σε προγράμματα που μας ενδιαφέρουν δεν παύουμε να στρεφόμαστε και να «προσπερνούμε» τα προγράμματα των άλλων καναλιών που προβάλλονται την ίδια χρονική περίοδο. Ενώ στο παρελθόν παρακολουθούσαμε τηλεόραση, στις μέρες μας κοιτάμε την τηλεόραση και τα προγράμματά της. Και όχι μόνο. Βλέποντας τηλεόραση, τρώμε, συζητάμε με φίλους, μιλάμε στο τηλέφωνο, διαβάζουμε επίσης, συχνά κλείνοντας τον ήχο. Όλα αυτά δείχνουν ότι στις μέρες μας «ελέγχουμε» την τηλεόραση, τουλάχιστον δεν είμαστε οι παθητικοί δέκτες του παρελθόντος. Κι όμως η τηλεόραση, στις μέρες μας, είναι σχεδόν πάντα ανοιχτή, σίγουρα περισσότερες ώρες σε σχέση με το παρελθόν, και η τηλεθέασή έχει αυξηθεί δραματικά. Η τηλεόραση πλέον είναι πάντα απέναντί μας -είτε στο καθιστικό μας είτε στο υπνοδωμάτιο, στα καφενεία, στις καφετέριες, στα δωμάτια των νοσοκομείων, στις αίθουσες αναμονής και, σε άλλους χώρους, ακόμα και στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Το βιβλίο αυτό με εύληπτο τρόπο σκιαγραφεί τους τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιούμε την τηλεόραση, αλλά και το πώς οι υπεύθυνοι των καναλιών αντιμετωπίζουν τους σύγχρονους τηλεθεατές. Είναι ένα βιβλίο που θα πρέπει να διαβαστεί από όλους όσοι βλέπουν τηλεόραση, αλλά και εργάζονται γι` αυτήν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]