Μετά από πολλές ταλαντεύσεις και παλινωδίες, άνοιξε πια η μεγάλη συζήτηση για το θεσμικό μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι όροι της είναι σαφώς διαφορετικοί. Στις Διακυβερνητικές που γνωρίσαμε ως τώρα οι θεματικές τους υπολείπονταν, συνολικά θεωρούμενες, των απαιτήσεων της εποχής μας και των αναγκών μιας διαρκώς εξελισσόμενης και δυναμικής πολιτικής οντότητας. Η επόμενη Διακυβερνητική θα είναι, αντίθετα, ολιστική. Θα είναι ολιστική, γιατί αφορά όλα τα μεγάλα προβλήματα που προδιαγράφουν και προσδιορίζουν τη θεσμική ωρίμανση της Ένωσης. Η προγραμματιζόμενη διεύρυνσή της και οι προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης έθεσαν τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων και σήκωσαν ψηλά τον πήχυ. Όλοι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι οι ρυθμοί της ευρωπαϊκής ενοποίησης έπρεπε να ενταθούν και να προσλάβουν νέα ποιότητα. Η δυστοκία της Διακυβερνητικής της Νίκαιας έδειξε αμετάκλητα τα όρια του προτύπου που ακολουθούσαμε ως τώρα. Όλα πια ωθούν σε μία συνεκτικότερη οργάνωση της Ευρωπαϊκής `Ένωσης. Η συνταγματοποίησή της βρίσκεται επί θύρας και δίνει το στίγμα του θεσμικού μέλλοντός της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]