Ο αρχαίος σκεπτικισμός, δημιούργημα των ελλήνων φιλοσόφων, είναι στις ημέρες μας στο προσκήνιο. Οι σκεπτικοί διδάσκουν πώς γεννιέται στον άνθρωπο η σκεπτική διάθεση, σαν βλέπει πόσο δύσκολο είναι να λυθούν οι διαφωνίες των φιλοσόφων. Είναι βαριά η κληρονομιά των σκεπτικών, ούτε παρακάμπτεται ούτε απορρίπτεται. Μας ακολουθεί όπως η σκιά το σώμα. Διδάσκουν την αδιαφορία, την ωραία ισορρόπηση που δεν φέρει ούτε από το ένα ούτε από το άλλο μέρος, το «ου μάλλον» και την «αρρεψίαν». Στη ζυγαριά του νου η πλάστιγγα δε γέρνει. Διδάσκουν τη γαληνότητα, την αοχλησία της ψυχής, την μετριοπάθεια. Μας προστατεύουν οι σκεπτικοί. Προστατεύουν από την έπαρση και την προπέτεια των δογματικών που θέλουν να δείχνουν αποδεικτικούς τους λόγους τους πιθανούς, που οδηγούνται στα αφανή από τα φανερά. Αυτή την αξίωση, να κατέχουν την αλήθεια και να μας διαβεβαιώνουν για το αληθές, θέλουν να σπάσουν οι σκεπτικοί. Το διάλογο σκεπτικών και δογματικών παρακολουθούμε στο βιβλίο, τόσο στο πλαίσιο της αρχαίας όσο και σ’ εκείνο της νεώτερης φιλοσοφίας, όταν οι αρχαίοι σκεπτικοί συναντώνται με τους μεγάλους φιλοσόφους, με τον Descartes, τον Hegel τον Husserl.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]