Η μέθοδός της συνίσταται στον συνδυασμό της παραγωγικής (αρχές διέπουσες την εικονικότητα) και της επαγωγικής μεθόδου (τυποποίησης των εμφανισθεισών στην πλουσιότατη νομολογία περιπτώσεων εικονικότητας). Τελικός σκοπός της μελέτης είναι η δημιουργία συστήματος στάθμισης συμφερόντων των εμπλεκομένων στην εικονικότητα μερών και η τελολογική προσέγγιση της προβληματικής. Τον ίδιο σκοπό υπηρετεί και η ιστορικοσυγκριτική θεώρηση της εικονικότητας.
Η μελέτη επιχειρεί πρώτον την δημιουργία συστήματος λύσεων στα προβλήματα υποκειμενικής εικονικότητας. Στο πλαίσιο αυτό εξετάζονται: -η ακυρότητα συμβάσεων του αστικού και εμπορικού δικαίου, - η ακυρότητα δικαιοπραξιών του οικογενειακού δικαίου, -η ισχύς καλυπτομένων δικαιοπραξιών, - η εικονικότητα περί το πρόσωπο ή το τίμημα επί πωλήσεως ακινήτων, η αρνητική και θετική προστασία τρίτων, - η προστασία τρίτων επί κεφαλαιουχικών εταιρειών και χρηματιστηριακών συναλλαγών. Σε δεύτερο επίπεδο η μελέτη θεμελιώνει την έννοια της αντικειμενικής εικονικότητας προς επίλυση των προβλημάτων της καταστρατήγησης κανόνων δικαίου και της κατάχρησης θεσμών.
Η υποκειμενική εικονικότητα αντιμετωπίζεται με την σύνθεση των αρχών της ιδιωτικής αυτονομίας και της καλής πίστης. Η αντικειμενική και η μη δικαιοπρακτική εικονικότητα εντάσσονται στον χώρο της μεθοδολογίας του δικαίου.
Περαιτέρω ζητήματα που εξετάζονται στην μελέτη είναι ενδεικτικά τα ακόλουθα: - η διάκριση της εικονικότητας από την κρυψιβουλία, από τον αστεϊσμό και από τα παρένθετα πρόσωπα, - η σχέση της εικονικότητας με τις διατάξεις περί μερικής ακυρότητας, - η συρροή με λόγους ακυρωσίας, -οι αξιώσεις από αδικοπραξία, αδικαιολόγητο πλουτισμό και μη γνήσια διοίκηση αλλοτρίων που γεννώνται εξαιτίας της εικονικότητας, - η σχέση των διατάξεων εκτός ΑΚ που αναφέρονται στην εικονικότητα με τις διατάξεις του ΑΚ.
