Σκοπός της δικής μου μελέτης δεν είναι βέβαια η διερεύνηση του πλήρους φάσματος αυτών των μηχανισμών. Το ενδιαφέρον μου επικεντρώνεται σε έναν απ’ αυτούς. Τις επαναστατικές προκηρύξεις που προσεγγίζονται μέσα από τη διφυή τους υπόσταση: την ιδεολογία που εκφράζεται σε αυτές και την προπαγανδιστική τεχνική της σύνταξής τους. Ο γενικός άξονας του προβληματισμού μου, που καθορίζει την επιλογή του εμπειρικού υλικού, είναι η διερεύνηση της νοηματοδότησης της επανάστασης του 1821, έτσι όπως αυτή προβλήθηκε προς τις μάζες που θα στελέχωναν τον επαναστατικό στρατό από τους ηγέτες του ξεσηκωμού, οι οποίοι ήθελαν για τον εαυτό τους την αρχηγία τόσο των πολιτικών όσο και των στρατιωτικών δυνάμεων. Έτσι εξετάζω τις προκηρύξεις του ίδιου του Αρχηγού - πολιτικού και στρατιωτικού - του επαναστατικού κινήματος, του Αλέξανδρου Υψηλάντη, που ήταν ο επικεφαλής της συνωμοτικής πατριωτικής οργάνωσης που έθεσε τις υλικές, ιδεολογικές και ηθικές προϋποθέσεις της επανάστασης, δηλαδή της Φιλικής Εταιρείας.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]