Η Ελλάδα, παραδοσιακή χώρα προέλευσης μεταναστών, στα τέλη του 19ου αιώνα, προς τις ΗΠΑ και την Αυστραλία και περί τα μέσα του 20ού αιώνα, κυρίως, προς τη Δυτική Γερμανία (86% των Ελλήνων μεταναστών στην Ευρώπη) και το Βέλγιο, μετατρέπεται, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, σε χώρα υποδοχής οικονομικών μεταναστών καθώς και αιτούντων πολιτικό άσυλο. . . Κοινό χαρακτηριστικό για όλες τις χώρες υποδοχής μεταναστών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελεί το γεγονός ότι κατά τις επόμενες δικαετίες η μετανάστευση θα εξακολουθήσει να αποτελεί βασικό παράγοντα των δημογραφικών εξελίξεων, συμβάλλοντας στην αποφυγή μείωσης του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας, αλλά και των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
