Η δεισιδαιμονία και η μαγεία ήταν συνυφασμένες με τη ζωή των Βυζαντινών. Ήταν αντιλήψεις και τρόπος ζωής που κληροδοτήθηκαν στο Βυζάντιο από το παρελθόν και συνέχισαν να λειτουργούν απρόσκοπτα σε όλη τη διάρκεια από τον 4ο έως και τον 7ο αιώνα μ.Χ., επηρεάζοντας βαθιά τις αντιλήψεις και τη λειτουργία της κοινωνίας. Η ύπαρξη μαγείας στο Βυζάντιο εξυπηρέτησε στην εξόντωση πολιτικών, θρησκευτικών και επαγγελματικών αντιπάλων και στην εξουδετέρωση ατόμων και ομάδων που στρέφονται κατά της καθεστηκυίας τάξης. . . Μάγοι, γητευτές και φαρμακοί δρούσαν ελεύθερα - αποκομίζοντας τεράστια κέρδη - όχι μόνο στον Ιππόδρομο, στα θέατρα, στα πορνεία, δηλαδή στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, αλλά έφτασαν να συνδέονται με βασιλείς και αυλικούς, επηρεάζοντας έτσι ακόμα και την πολιτική δομή της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]