Η λογοτεχνία συμβάλλει, όχι μόνο στην πολυδιάστατη αισθητική καλλιέργεια του παιδιού/μαθητή, αλλά και στην ψυχολογική, κοινωνική και γνωστική ωρίμασή του. Συλλαμβάνοντας τον «κόσμο» στην πολλαπλότητα και τη συνθετότητά του, προκαλεί τέρψη και συγκίνηση, ενώ, παράλληλα, λειτουργεί ως δίαυλος για τη γνωριμία του παιδιού με τη γύρω πραγματικότητα. Οι μελέτες του συλλογικού αυτού τόμου ανιχνεύουν με ποικίλους τρόπους τη σχέση λογοτεχνίας και εκπαίδευσης και αναφέρονται άμεσα ή έμμεσα στην αναμόρφωση της λογοτεχνίας ως διδακτικού αντικειμένου στο σχολείο. Οι συγγραφείς του βιβλίου, Έλληνες και ξένοι, παρουσιάζουν με τρόπο πολυφωνικό, θεωρητικό και πρακτικό, ζητήματα που έχουν σχέση με την ανάγνωση, την ανθολόγηση και τη διδακτική προσέγγιση των λογοτεχνικών κειμένων. Τα περιεχόμενα του παρόντος τόμου καλύπτουν διδακτικές ανάγκες κυρίως της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, καταγράφοντας αποκτημένη σχολική εμπειρία και προτείνοντας διάφορους τρόπους προσέγγισης της λογοτεχνίας στη σχολική τάξη.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
