Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο σημειώθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες μια αναβίωση, μπορούμε να πούμε, της ιδεολογίας της ελεύθερης πρωτοβουλίας, της πίστης στην ελεύθερη αγορά. Το φαινόμενο αυτό παρουσίασε ένα ζωηρό ενδιαφέρον για τους συντηρητικούς μας. Συνήθως νομίζουμε πως ο συντηρητικισμός είναι αποκλειστικά μια υπόθεση συμφέροντος και τάσης προς την ηθική εξέγερση, την βιαιότητα στην έκφραση και μια νοοτροπία θρησκευτικής, τρόπον τινά, αποκάλυψης. Η αντίληψη αυτή δεν είναι σωστή. Οι ιδέες ασκούν την επιρροή τους προς όλες τις κατευθύνσεις. Δεν απουσιάζουν από πουθενά. Η ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς, λοιπόν, ξανακέρδισε κύρος, επειδή ξαναμπήκαν στο προσκήνιο οι κυρίαρχες ιδέες του δέκατου ένατου αιώνα, έτσι όπως τις είχε διατυπώσει με τον πιο απόλυτο τρόπο ο Μπένθαμ και έτσι όπως έπειτα τις εφάρμοσαν στα προβλήματα της οικονομικής πολιτικής οι κλασικοί οικονομολόγοι και στα προβλήματα της κοινωνιολογίας και της πολιτικής ο Χέρμπερτ Σπένσερ και ο Ουίλιαμ Γκρέαμ Σάμνερ. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]