Ίσως κοινός τόπος να είναι οι κρυφές, παγωμένες γωνιές στο μυαλό των πρωταγωνιστών: άλλοι κρεμούν πάνω τους τις ελπίδες τους, άλλοι βυθίζονται εκεί, απρόθυμοι να τις εγκαταλείψουν, και κάποιοι τις αγνοούν εντελώς, ώσπου ένα τυχαίο γεγονός να τις φωτίσει και να τις ζεστάνει.
Άλλοτε πάλι, είναι η διεκδίκηση μιας μικρής αιωνιότητας, η προβολή στο μέλλον μέσα από τους απογόνους, από μια καλή κουβέντα που συγκράτησαν ή μια γνώση που απορρόφησαν.
Ίσως και η αμηχανία μπροστά σε άλυτα αδιέξοδα.
Μια θεωρία λέει πως ένα πρόβλημα τίθεται μόνο όταν υπάρχουν οι υλικοί όροι επίλυσής του· οι πρωταγωνιστές μας εδώ αμφισβητούν βιωματικά αυτήν τη θεωρία και όλα τα άψογα τακτοποιημένα συμπαρομαρτούντα της.