Η Ποίηση γίνεται έτσι κέντρισμα, / κραυγή χαράς, / πρόσκληση για ειρήνευση εσωτερική / κι ατέρμονη αγαλλίαση.
Άλλα συνάμα και διαμαρτυρία, / ενθύμηση του ευγενούς, του απλού και ταπεινού, / ως και έκφραση του προσώπου / (του υγιούς, του υπομονετικού, του ασθενικού).
Εν συντομία, Ποίηση / είναι η εσωτερικότητα / του Είναι — ενισχύει τις αντοχές / και στερεώνει τις προσδοκίες μας.