Άνευ ΣυνΩδείας ο τίτλος της ποιητικής συλλογής του Νικηφόρου Γ. Μπλεμένου, με την (αν)ορθογραφία του να παραπέμπει στο διττό του νόημα· αφενός στην απογύμνωση του στίχου από μουσική (επ)ένδυση (παρά τη μουσικότητά του), αφετέρου στη μετά έρωτα απόρριψη, που αποτελεί τον κεντρικό θεματικό άξονα του έργου. Και επεξηγείται στον πλαγιότιτλο.

Μετ’ ερωτική — γιατί το σύνολο των στίχων είναι απόσταγμα σε μετά ερωτικούς χρόνους απόρριψης κι απογοήτευσης.

Σύμμεικτη — γιατί απαρτίζεται από ποιήματα διαφορετικής υφολογίας και μουσικότητας, εναλλάσσοντας τον μοντέρνο με τον παραδοσιακό στίχο σε ζευγαρωτή, όμως, νοηματική απόδοση.

Ποιητική ανθολογία — ως εκ της αφόρμησης και της σύλληψης της διαλογής και της σειράς (εκ)θέσεως των ποιημάτων, παρότι εμπνευσμένα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.