Το παρόν έργο καταγράφει με το δικό του τρόπο, τον Θρίαμβο και την Πτώση του Ελληνισμού· και ειδικότερα, τον Βίο και την Πολιτεία των Νεοελλήνων Καραγκιοζοπαιχτών. Είναι λοιπόν, στην ουσία του, μια Τραγωδία διπλή: εντός μας και προ των θυρών μας.

Αποβαίνει έτσι ένα έργο αντίδρασης και αντίστασης στον γενικό ξεπεσμό· ένα έργο μάχης, πολεμικό, πέρα ως πέρα επαναστατικό.

Και για να μην κρύβεται κανένας πλέον πίσω από το δαχτυλάκι του, «οι Μεγάλες Επαναστάσεις, κατά τη ρήση του Βίκτωρος Ουγκώ, δεν γίνονται ποτέ με μισόλογα και ευγένειες, αλλά με Μεγάλα Χτυπήματα».

Α.Σ.