Η συλλογή αποτελείται από είκοσι ποιήματα. Έλαβε την ονομασία της από τη συντομία, την ποικιλία, την αναγκαιότητα, την αφυπνιστική και παρηγορητική δράση του εσπρέσου κι ύστερα φόρεσε το χιουμοριστικό πανωφόρι της. Ποιήματα ερωτικά, σατιρικά, ερωτοσατιρικά, ψηλάφησης του χρόνου, ποιητικής, μοιράσματος κατάντιας, ψυχικού πάθους, ελπίδας κι αναζήτησης, δοσμένα σε ριστρέτο δόσεις χιούμορ. Κάθε ποίημα τοποθετείται σε ένα κεφάλαιο της συλλογής, ανάλογα με τη ζάχαρη που περιέχει, το είδος του γλυκαντικού, τη θερμοκρασία ή τον καφέ αυτόν καθ' αυτόν, κάτω από ένα κοινό θεματικό μοτίβο, μάλλον. Η συλλογή αρχινά με πένθιμη καμπάνα για τα Τέμπη. Η γροθιά στο στομάχι χαράχτηκε στη μνήμη, το πένθος και το χρέος είναι στηθοφορέμενα. Άμα όμως πάψει η σιγή, αρχίζει ο εσπρέσος κι η παραγωγή του.

Στις προτιμήσεις δε χωράν τυποποιήσεις. Άλλος τον θέλει σκέτο, άλλη μ' ολίγη, άλλος σαν πάστα φλώρα. Άλλη προσθέτει σταγονίδια εβαπορέ, άλλος κοκκίδια από στέβια, κάποια τον πίνει φρέντο, άλλος τα κάνει λίγο απ' όλα, άλλη τα κάμνει όλα. Οι καταλόγοι είν' ενδεικτικοί, μη τους ξεσυνερίζεστε! Kουτάκια είναι, που, κάπως, να στιβάξουν την εσπρεσότητά μας προσπαθούν. Ας είναι. Χαρμάνι, άλεσμα, ζυγαριά και μες στη μηχανή. Μια παρηγοριά· ένα μοίρασμα· ένα καθρέφτισμα· ένα ξύπνημα· ένα όνειρο· τούτα μοσχοβολούν την εμορφιά.

Λέξεις κλειδιά της συλλογής: Ποιήματα, Συνθήματα, Κοινοτοπίες.

Ποιήματα· σκέτα, μέτρια, γλυκά, υφασμένα με μεράκι και λεπτότητα.
Συνθήματα· που ήθελα με μαυροκόκκινη μπογιά σε τοίχους να φωνάξω.
Κοινοτοπίες· αλήθειες ειπωμένες, φτιασιδωμένες για μια φοράν ακόμα.