ΙΑΜΒΟΣ Μ. Πέμπτη, 21-4-2011 Έργο 6 αρ.6

Απ’ τα μαρτύρια πέρα, και πέρα απ’ τις ζημιές,
Πέρα απ’ τα καταστροφικά των πονηρών τα μάτια,
Είναι τα αιθέρια ιδανικά, της χαρμονής παλάτια,
Που μας προσμένουν τάχα στις ίσιες απλωσιές;

Μακριά από τόση γνώση, την λάγνα την ματιά,
Ένα πουλάκι ανήμπορο κι ένα πλατάνι ας σβήνει.
Μήπως στο λυκαυγές κοντά, κοντά και στην βραδιά;
Ή μήπως τα ρολόγια θ’ αντέχουνε μ’ ειρήνη;

Υπάρχει κι ένας σκελετός ζωηρός και τρελαμένος.
Χορεύοντας σαν ήρθε, στην δίφορη ζωή,
Αχτίδες πάει να κόβει, του ηλίου κάθε πνοή
Με αιώνιο το δρεπάνι του. Φθορά και Νείκος, Μένος!