«Το συγκεκριμένο βιβλίο σας φέρνει, για πρώτη φορά –απ’ όσο μπορώ να γνωρίζω– στο φως, αυθεντικές προσωπικές μαρτυρίες σχετικά με τη βάση των συμμάχων στο Κουσάντασι και τον ρόλο της στην υποδοχή κατατρεγμένων Ελλήνων, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Αυτοί έφευγαν για να σωθούν από τη γερμανική κατοχή, αλλά, κυρίως, για να αγωνισθούν για μια ελεύθερη Ελλάδα. Έτσι και ο Γεώργιος Α. Μανούδης, μετά την επιστράτευσή του προωθήθηκε στη Μέση Ανατολή, αφήνοντας τον πρωτότοκο γιο του Άρη, συγγραφέα του βιβλίου, μόνο έξι μηνών στην Κομοτηνή με τη μητέρα του. Μετά μετατέθηκε στην Κωνσταντινούπολη και κατέληξε Διοικητής της βάσης στο Κουσάντασι με το ψευδώνυμο Γεώργιος Εφέσιος. Τότε αποφασίστηκε ένα εξαιρετικά επικίνδυνο ταξίδι, μακρύ και περιπετειώδες, με μικρό σκάφος, στο Αιγαίο, για να ξανασμίξει η οικογένεια του Γεωργίου Μανούδη, που παρέμενε χωρισμένη επί τρεισήμισι χρόνια […].