Η θεμελίωση αξιώσεων, που πηγάζουν από την υπέρβαση των θεμιτών ορίων του ανταγωνισμού, δυσχεραίνεται από δυσαπόδεικτα πραγματικά γεγονότα. Αυτό συμβαίνει, διότι τα κρίσιμα αποδεικτικά στοιχεία, τα σχετικά με την παράβαση των θεμιτών ορίων του ανταγωνισμού ή ακόμη τα αναφερόμενα στον κίνδυνο παραβάσεώς τους καθώς και στην αιτιώδη συνάφεια της παραβάσεως προς την επελθούσα ζημία, ευρίσκονται συνήθως υπό την εξουσία και τον έλεγχο του αντιδίκου ή τρίτων προσώπων. Την συγκεκριμένη αποδεικτική δυσχέρεια αναγνώρισε ο Ευρωπαίος νομοθέτης και έθεσε σε ισχύ την Οδηγία 2014/104/ΕΕ, η οποία έχει καταστεί εσωτερικό δίκαιο με το ν. 4529/2018. Οι εν λόγω ρυθμίσεις στοχεύουν στην παράκαμψη δυσχερειών, οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο το δικαίωμα παροχής δικαστικής προστασίας του αιτούντος. Την «αποδεικτική ασυμμετρία» την οποία διαπίστωσε η Οδηγία και αποδέχθηκε ο νομοθέτης, επιχειρούν να ξεπεράσουν υποχρεώνοντας τον αντίδικο ή τρίτο στη γνωστοποίηση κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων. Έτσι, το δικαίωμα στην πληροφόρηση αποκτά ιδιαίτερη σημασία για την υλοποίηση του δικαιώματος αποδείξεως, παράλληλα πάντως προς τα ήδη διαθέσιμα μέσα, όπως η έμμεση απόδειξη και η de lege lata αντιστροφή του βάρους αποδείξεως, σκέψεις που αναλύονται διεξοδικά στα σχετικά κεφάλαια του έργου.

Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να αποτελέσει χρήσιμο εργαλείο για τον ερευνητή του δικαίου, το νομικό της θεωρίας αλλά και της πράξης για την κατανόηση της συμβολής της έμμεσης αποδείξεως και της αξιώσεως πληροφόρησης στην άρση των αποδεικτικών δυσχερειών στον συγκεκριμένο δικαιϊκό κλάδο. Βέβαια οι αποδεικτικές διευκολύνσεις δεν επιτρέπεται να συνεπάγονται επικίνδυνες για την ασφάλεια του δικαίου παραχωρήσεις, παραδοχή που αποτέλεσε τη βάση της παρούσας μελέτης κατά την δυσχερή διαδικασία αναζητήσεως ορθολογικής μεθόδου αντιμετωπίσεως δυσαπόδεικτων ζητημάτων στο πεδίο των υποθέσεων του ανταγωνισμού.