Στην Τζια το ’69, οι άνθρωποι ζούσαν φτωχικά μια ζωή που τη ρύθμιζαν οι εποχές του χρόνου και που απείχαν από το να είναι  φιλοπρόοδοι κάτω από το σκληρό βλέμμα της Χούντας. Ανάμεσά τους η Χρυσούλα, ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι, άριστη μαθήτρια που ονειρεύεται ανώτερες σπουδές. Δεν έχει, όμως, καμιά ελπίδα να ολοκληρώσει ούτε τη μέση εκπαίδευση, καθώς για να γίνει αυτό πρέπει να μαθητεύσει εκτός νησιού. Και τότε μες στο γενικό σκοταδισμό, εμφανίστηκε μια σπίθα από το εξωτερικό, με τη μορφή μιας νέας πρωτοδιόριστης καθηγήτριας Φυσικών με το όνομα Ελπίδα, η οποία έδωσε έναν αέρα εκσυγχρονισμού  και έγινε πρότυπο για τη μαθητιώσα νεολαία. Παρέμεινε μόνο μια χρονιά στο νησί, αλλά ήταν αρκετή για ν’ αλλάξει το μέλλον κάποιων παιδιών όπως και της Χρυσούλας.