Μια Ρόζα που είναι κάκτος και ονειρεύεται ιβίσκους, νεραγκούλες και καμέλια ιαπωνική, αυτοκρατορική, μια Ζέλντα που εξακολουθεί να αγαπά ακόμα κι όταν ο εαυτός της χαθεί, μια Λόλα, «έξω ψυγείο, μάρμαρο, πάγος» και μέσα «σκαντζόχοιρος που αιμορραγεί», μια γυναίκα που έγινε αυτί, μια Μύρνα που αδίκως την ψάχνουν, μια Χανελόρε που γίνεται άλλη, αναλόγως του πώς τη βλέπει κανείς, η νεραϊδούλα των flower fairies η αυτοκαταστροφική, μία εργασιομανής και μία εμμονική, μία σύζυγος-Πηνελόπη πιστή, μια έγκλειστη ευτυχής, μία άλλη που επιστρέφει, μια που φοβάται και μια που τραυλίζει και μένει εκεί, ο έρωτας και ο θάνατος, ο χρόνος ίσως, αλλά οπωσδήποτε η ζωή, η καθημερινότητα σαν θαύμα, θητεία και σαν ποινή, μέσα από παράλληλους μονολόγους και υστερόγραφα, ιστορίες άλλοτε θρίλερ και άλλοτε κομεντί, στο σύνολό τους ένας κύκλος με αμφισβητούμενο τέλος και αμφισβητούμενη αρχή.
Είκοσι τρεις ιστορίες για τη γέννηση, τη μοναξιά, τον έρωτα και τον θάνατο, για το πρόσωπο και το προσωπείο, με όλους τους αφηγηματικούς τρόπους, σαν παραμύθι, θεατρικός μονόλογος, εγκιβωτισμένη ιστορία, κινηματογραφική σκηνή: το κατακερματισμένο μυθιστόρημα μιας ιδεολογικά ύποπτης ζωής.
Επειδή το αίνιγμα του άλλου σχεδόν πάντοτε είμαστε εμείς.