Η μητέρα μου ξαφνικά σοβάρεψε, γέμισε ακόμα ένα ποτήρι και πέταξε το άδειο μπουκάλι ουίσκι στην πισίνα. Μετά με πήρε στην αγκαλιά της. Τράβηξε το καλώδιο του DVD από την πρίζα και έριξε τη συσκευή στο νερό. Ακολούθησε το τηλεκοντρόλ και μετά η μεγάλη γλάστρα με τη φούξια. Ένας μεγάλος πίδακας σηκώθηκε, μια κηλίδα από μαύρο χώμα ανέβηκε στην επιφάνεια, εκεί που την έριξε. Επέπλεαν κόκκινα λουλουδάκια.

Δυο αγόρια μ’ ένα κλεμμένο Λάντα θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι χωρίς γονείς, χωρίς χάρτη και χωρίς προορισμό στη μυστηριώδη Ανατολικογερμανική επικράτεια.

Το «Βερολίνο, γεια» είναι ένα όμορφο, νεανικό μυθιστόρημα. Με ένα μονάχα μειονέκτημα: Τελειώνει πάρα πολύ γρήγορα».

Jörg Magenau, Deutschlandradio