Οι "Δημόσιες ιστορίες" γεννήθηκαν σε δίσεκτους καιρούς, όταν έφτασε και γι’ αυτές το πλήρωμα του χρόνου.
Δεκαέξι ιστορίες που αποτυπώνουν καλειδοσκοπικά τα πολλαπλά πρόσωπα του δημόσιου βίου μας. Το αβγό του φιδιού, τον κοινωνικό αυτοματισμό, τη νεύρωση της επιτυχίας, το "ζύγισμα" των ανθρώπων, τον εργασιακό μεσαίωνα, τη φτώχεια που παράγει τυφλή βία, τις διαρκείς διαψεύσεις και ήττες των μαχόμενων ανθρώπων, την απεγνωσμένη αναζήτηση της αγάπης, το πείσμα για ζωή, τις «χωματερές» των ψυχών, τη νόθα ευημερία, τις μάταιες ανθρωποθυσίες, τις αυταπάτες και τη δύναμη της συνήθειας, την πληρωμή παλιών λογαριασμών, το αφόρητο αίσθημα της αδικίας.
Σ’ αυτό το σκηνικό οι ήρωες αντιδρούν άλλοτε παθητικά, άλλοτε δυναμικά, πάντως ανθρώπινα. Το φιλόξενο χέρι, η αλληλεγγύη της κοινότητας, η ανυπότακτη φυγή, η παρηγοριά της τέχνης ιχνογραφούν σκιρτήματα, αγωνίες, απόπειρες διαχείρισης μιας σκληρής και εν πολλοίς α-νόητης πραγματικότητας.