`Ο Παπαδιαμάντης, βασανισμένος από τα πάθη του, ερωτικά και άλλα, που δεν έχουν τελειωμό, όπως μας λέει η φώκια στο μοιρολόι της, προσπαθεί να τα ξορκίσει με τη γραφή του. Με την ασύλληπτη - όπως τη χαρακτηρίζει ο Γρηγόριος Ξενόπουλος - μέθοδό του τα καταγράφει προσφυώς στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του, δημιουργώντας ένα ερωτικό σύμπαν, όπου συναιρούνται θαυμαστά η θλίψη με την εγκαρτέρηση`. Μια ξεχωριστή προσέγγιση του Παπαδιαμάντη μακριά από δογματισμούς και εμμονές, με βάση αποκλειστικά τα ίδια τα διηγήματά του, όπου είναι διάχυτη η ερωτική διάθεση, γεγονός που καθιστά συναρπαστική την ανάγνωσή τους. Ένας Παπαδιαμάντης χωρίς ετικέτες: ούτε ηθογράφος ούτε φτωχός ούτε άγιος, αλλά ένας άνθρωπος που πάσχει και προσπαθεί να βρει παρηγοριά στη γραφή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]