Η `Δευτέρα Εννεάς` του Πλωτίνου (204-270 μ.Χ.) πραγματεύεται κυρίως ζητήματα που έχουν σχέση με τη συγκρότηση του αισθητού σύμπαντος και τις δυνάμεις που το διέπουν. Ασχολείται με τη σύσταση και την κίνηση των ουρανίων σωμάτων, ασκεί λεπτομερειακή κριτική στις αστρολογικές θεωρίες που επικρατούσαν κατά την εποχή του, διερευνά την υλική υπόσταση των αισθητών αντικειμένων, ακόμη και προβλήματα σχετικά με την οπτική αντίληψη που έχουμε γι` αυτά. Κορυφώνεται με ένα κείμενο οξείας κριτικής εναντίον του Γνωστικισμού, μιας τάσης που αναπτύχθηκε μέσα στον ραγδαία ανερχόμενο τότε Χριστιανισμό και η οποία καταδίκαζε τον κόσμο και τις δυνάμεις που τον δημιούργησαν ως προϊόντα απώλειας και έκπτωσης από τη θεϊκή Ουσία. Έτσι ο Πλωτίνος αναλαμβάνει να υπερασπιστεί την παραδοσιακή ελληνική αντίληψη για την ομορφιά, την ευταξία και την αρμονία του σύμπαντος, θεωρημένες ως εκδηλώσεις μιας αγαθοποιού θεϊκής Πρόνοιας, απέναντι στις αντικοσμικές δοξασίες, οι οποίες έμελλαν να κυριαρχήσουν, λίγο ως πολύ, κατά την περίοδο του Μεσαίωνα σε Ανατολή και Δύση.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]