Τι μπορεί να συνδέει τον Μωπασσάν και τον Στήβενσον με τον Τσβάιχ και τον Μπόρχες, και που συναντιούνται οι Μπωντλαίρ, ο Τσέχωφ και η Γουλφ με τον Φιτζέραλντ και τη Χάισμιθ; Όλοι αυτοί, και πολλοί άλλοι, βασανίζονται από τα αγωνιώδη ερωτήματα του δημιουργού, ερωτήματα κοινά που παραλλάσσουν με το πέρασμα των χρόνων, που τίθενται σε κάθε λογοτεχνικό είδος και σε κάθε σχολή. Στα κείμενά τους εξομολογούνται, αναζητούν, απαντούν, κρίνουν, σατιρίζουν, πολεμούν και συμπνέουν. Τι είναι ταλέντο, τι τους εμπνέει, πώς αναμετριούνται με την άγραφη σελίδα και τους δαίμονες της συγγραφής; Ζουν ή παρατηρούν τη ζωή; Και πώς συνυπάρχουν με τον κόσμο γύρω τους; Τι είναι ύφος, υπάρχουν συγκεκριμένοι κανόνες για το ποίημα και το μυθιστόρημα, και κατά πόσον ο καλλιτέχνης είναι ελεύθερος; Τα κείμενα του βιβλίου εξερευνούν τα μυστήρια της γραφής και απευθύνονται σε κάθε σοβαρό αναγνώστη που επιθυμεί να διακρίνει κάτι περισσότερο πίσω από το έργο. Ωστόσο, είναι μια πολύ σημαντική «ανοιχτή, συλλογική επιστολή» που απευθύνεται σε επίδοξους ποιητές, συγγραφείς, καλλιτέχνες, κριτικούς ή θεωρητικούς της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικότερα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]