Ο Γιάννης χαμογέλασε στη Ρόδη. Της έδωσε το χέρι του, έσφιξε το δικό της. Η Ρόδη έσφιξε του Γιώργη το χέρι, εκείνος του άλλου, ο άλλος του πλαϊνού του. . . Ο κόσμος σηκώθηκε κι αυτός. Ο Δήμαρχος έσφιξε το χέρι του Νομάρχη, εκείνος του πλαϊνού του κι ο πλαϊνός του άλλου πλαϊνού. Κι όλοι μαζί αρχίσανε να τραγουδούν το τραγούδι της Γης. `Δωσ` μου το χέρι σου και πάρε το δικό μου, έλα και συ μαζί να σώσουμε τη Γη. Δωσ` μου το χέρι σου... δωσ` μου το χέρι σου`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]